مسابقه برای یافتن داروی ضد ویروس کرونا، تا چند هفته دیگر نخستین درمان آماده می گردد
به گزارش مجله 90 جعبه، شیوع ویروس کرونا مانند دومینوهای در حال افتادن دارد کشورهای پیاپی را فرامی گیرد، اما در همین حال جامعه علمی هم بیکار ننشسته است.
به گزارش خبرنگاران به نقل از یواس تودی در حالیکه انتظار نمی رود به زودی واکسنی در اختیار قرار گیرد، یافتن دارویی برای درمان هزاران نفر دچار عفونت ویروس کرونا، به خصوص در بیماران پرخطر- سالمندان، افراد دچار نقص دستگاه ایمنی و افراد دچار بیماری هایی مانند دیابت، بیماری قلبی و بیماری ریوی حیاتی جلوه می نماید.
دانشمندان اکنون راه های گوناگونی برای دست یابی به درمانی برای ویروس کرونا دنبال می نمایند
- سریع ترین راه
یکی از راهبردهای درمانی که سابقه ای طولانی دارد و می تواند در طول چند هفته و نه چند ماه در اختیار قرار گیرد، استفاده از پادتن ها یا آنتی بادی های به دست آمده از بیماران کووید-19 بهبود یافته است.
استفاده از پادتن های بهبودیافتگان یا سرم درمانی سابقه ای قدیمی دارد. در سال 1891 یک کودک مبتلا به دیفتری به طور پیروزی با سرم خون به دست آمده از بیماران بهبودیافته درمان شد. از آن پس سرم به دست آمده از بیماران بهبودیافته برای درمان بدر شیوع های ویروسی از فلج اطفال و سرخک تا اوریون و آنفلوآنزا به کار رفته است.
دانشمندان در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه جانز هایکینز و کالج پزشکی آلبرت اینشتین نیویورک در مقاله ای ژورنال آنالیز های بالینی منتشر نموده اند می نویسند: توصیه ما در میانه این همه گیری جهانی این است که موسسات پزشکی استفاده اضطراری از سرم بیماران بهبودیافته را مد نظر قرار دهند و آمادگی های لازم برای این کار را هر چه زودتر آغاز نمایند.
البته هر راهبردی از جمله استفاده از سرم بیماران بهبودیافته مسائل خودش را هم دارد. انتقال سرم خون خطر عوارض جانبی بالقوه مانند تب و واکنش آلرژی و خطر بسیار اندک انتقال بیماری های عفونی را هم دارد.
از طرف دیگر جمع کردن مقدار زیادی سرم از بیماران بهبودیافته کار آسانی نیست. سرم به دست آمده از یک بیمار بهبودیافته ممکن است فقط برای درمان یک بیمار دیگر کافی باشد.
- روش در قلابی
روشی دیگری دانشمندان در دانشگاه جانز هاپکینز دنبال می نمایند، مداخله کردن با توانایی ویروس در اتصال به سلول و ورود به آن است.
دانشمندان اغلب درباره گیرنده های سلولی صحبت می نمایند که اساسا درهایی هستند که اجازه ورود ویروس به درون سلول را می دهند.
این در برای ویروس جدید کرونا پروتئینی به نام ACE-2 است. تکنیک این دانشمندان شامل جدا کردن بخش بیرونی ACE-2 است که می تواند به عنوان وسیله ای برای به دام انداختن ویروس به کار رود. اتصال ویروس به دام مانع از رسیدن آن به در واقعی سلول می گردد و به این ترتیب نمی تواند باعث عفونت گردد.
این شیوه درمانی تا پاییز سال بعد در اختیار نخواهد بود. اما یک گونه مشابه این راهبرد در کارآزمایی های بالینی در چین دارد آزمایش می گردد.
- داروی قدیمی برای هدفی جدید
یک روش سریع تر تعیین هدف جدید برای یک داروی قدمی است.
این کار هنگامی انجام می گردد که دارویی که قبلا بی خطر بودن آن ثابت شده است و برای درمان یک بیماری تایید شده است، معلوم می گردد برای درمان یک بیماری دیگر هم سودمند است. یک مثال در این باره داروی سیلدنافیل است که ابتدا برای درمان فشار خون بالای ریوی تصویب شد، و اکنون برای درمان اختلال نعوظ در مردان با نام تجاری ویاگرا هم استفاده می گردد.
سه راه برای دانشمندان وجود دارد ه یک داروی موجود را برای یک بیماری جدید به کار ببرند.
روش منطقی شامل استفاده از داروهایی است که ویژگی ها و اهداف درمانی فعلی شان بیانگر قابلیت استفاده از آنها برای یک بیماری جدید است.
روش محاسباتی که شامل آنالیز ساختارهای پروتئینی و استفاده از آنها برای پیش بینی تاثیربخشی داروی موجود است.
روش نهایی استفاده از مجموعه گسترده مواد دارویی که در اختیار شرکت ها و مووسات دانشگاهی است، استفاده می نماید. تکنولوژی های پرسرعت به پژوهشگران اجازه می دهند به سرعت هزاران دارو را غربالگری نمایند تا معلوم شد آیا این داروها ممکن است بر ضد یک هدف تعیین موثر باشند یا نه.
در حال حاضر امید، علاقه و پول زیادی به یک داروی هنوز تایید نشده جلب شده است: رمدیسیویر. این دارو ساخت شرکت آمریکای گیلیاد است و قبلا بر ضد ویروس مرگبار ابولا آزمایش شده است، اما در کارآزمایی های بالینی پیروز نبود.
اکنون گیلیاد اعلام نموده است دو آنالیز بالینی با این دارو در ماه جاری میلادی آغاز می گردد. دو کارآزمایی بالینی دیگر این دارو نیز از قبل در چین در جریان است.
البته باید توجه داشت که فرایند معمول کارآزمایی های بالینی در آمریکا کند است و ممکن است چند سال یا گاهی بیشتر طول بکشد.
- یک ایده خوب
یک رویکرد دیگر که پژوهشگران متعددی آن را دنبال می نمایند استفاده از پروتئین های ساخته شده در آزمایشگاه به نام پادتن های تک دودمانی یا آنتی بادی های مونوکلونال است.
این پادتن ها می تواند ایمنی غیر فعال را منتقل نمایند و قبلا برای درمان سرطان، ام اس، بیماری های قلبی-عروقی و سایر بیماری ها به کار رفته اند.
استفاده از پادتن های تک دودمانی دوره ای از جدیدی از پیشگیری از پیشگیری از بیماری های عفونی را ایجاد نموده است که بسیاری از موانع مربوط به سرم درمانی از لحاظ اختصاصی بودن، خلوص، خطر کم الودگی با عوامل بیماری زا و ایمنی را رفع می نماید.
شرکت آمریکایی رجنرون که سال ها در این حوزه تجربه دارد، کار در این زمینه را دنبال می نماید.
پژوهشگران می گویند گرچه پادتن های تک دودمانی در این بیماری تعیین را طراحی و آزمایش کرد، اما دلیلی وجود ندارد که این روش پیروز نگردد و آن را ایده خوبی برای درمان می دانند.
البته این شیوه مسائل خودش را دارد: پادتن های تک دودمانی نیز به آزمایش گسترده دارند. همچنین ویروس های بیماری زا ممکن است جهش نمایند و از بند این پادتن ها بگریزند شرکت ها گاهی بر ضد دو بخش متفاوت ویروس پادتن می سازند تا گریز ویروس با جهش را از این پادتن ها مشکل تر نمایند. به گفته این شیوه با تجربیات پیشین امیدبخش است، هر چند که نباید منتظر اثرات معجزه آسایی از آن بود.
پیروزیت همه این راهبردهای درمانی بر ضد ویروس جدید کرونا احتمالا به این موضوع وابسته است که بیماران قبل از اینکه بیش از حد بیمار شوند، آنها را دریافت نمایند. بنابراین آزمایش های گسترده تر افراد آنچنان که در کره جنوبی انجام می گردد، پیش شرط تاثیربخشی این داروها است.
منبع: همشهری آنلاین