غزل شماره 85 حافظ: شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
به گزارش مجله 90 جعبه، غزل شماره 85 حافظ به هنگام مسافرت شاه شجاع سروده شده و همانطور که از مفاد ابیات غزل برمی آید خواجه حافظ پیروز به بدرقه شاه نشده است. حافظ در این غزل تصویری از فغان و ناله ارائه می نماید و هرچه ناز و عشوه یار را می خرد، باز هم بر او گذر نمی نماید. وضع حافظ به گریه و زاری در همه شب ها رسیده است ولی دریغ و پشیمانی سودی ندارد.
خبرنگاران | سرویس فرهنگ و هنر
شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت
گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود
بار بربست و به گردش نرسیدیم و برفت
بس که ما فاتحه و حرز یمانی خواندیم
وز پی اش سوره اخلاص دمیدیم و برفت
عشوه دادند که بر ما گذری خواهی کرد
دیدی آخر که چنین عشوه خریدیم و برفت
شد چمان در چمن حسن و لطافت لیکن
در گلستان وصالش نچمیدیم و برفت
همچو حافظ همه شب ناله و زاری کردیم
کای دریغا به وداعش نرسیدیم و برفت
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
این جهان فانی است و همه ما دیر یا زود رفتنی هستیم. افسوس خوردن فایده ای ندارد. چرا آن زمان که او را داشتی قدرش را ندانستی؟ چرا خوب رفتار نکردی تا او از دست تو آزرده خاطر نشود؟ غرورت را کنار بگذار و قدم اول را تو بردار تا به وصلش برسی. اگر دلت با خدا باشد لطف پروردگار باز هم شامل حالت خواهد شد.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 86 - ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
غزل شماره 85 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی
کد مولتی مدیا
دانلود
فیلم اصلی
معنی و تفسیر غزل شماره 85 حافظ
بیت اول
شربتی از لبِ لعلش نچشیدیم و برفت
رویِ مَه پیکرِ او سیر ندیدیم و برفت
شربت لعلِ لبِ جانان را نچشیدیم و رفت. یعنی جانان رفت در حالی که ما لب او را نبوسیدیم؛ و روی، چون ماهِ او را یک دل سیر و به اندازه کافی ندیدیم و رفت. خواجه حسرت می خورد از اینکه بر وفقِ مُراد به وصالِ جانان نرسیده است.
✦✦✦✦
بیت دوم
گویی از صحبتِ ما نیک به تَنگ آمده بود
بار بربست و به گَردش نرسیدیم و برفت
گویا که جانان از مصاحبت ما بسیار به تنگ آمده بود که بار بَربَست و رفت چنان رفت که حتّی به گردش هم نرسیدیم یعنی گویی کدورتِ خاطری از ما پیدا نموده بود که با این عجله رفت و ما حتّی به گردی که از خاک کف پای او برخاست هم نرسیدیم.
✦✦✦✦
بیت سوم
بس که ما فاتحه و حِرزِ یمانی خواندیم
وز پی اش سوره اخلاص دمیدیم و برفت
هرچه ما فاتحه و دعای حرزِ یمانی خواندیم و سوره اخلاص به پشتِ سرش دمیدیم هیچ اثر نکرد و رفت. یعنی مرادمان از خواندن این ها انصراف جانان از سفر بود. امّا او منصرف نشد و رفت. خلاصه از فاتحه و خواندن دعای حرزِ یمانی هیچ فایده حاصل نشد و جانان رفت.
✦✦✦✦
بیت چهارم
مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد
دیدی آخر که چنین عشوه خریدیم و برفت
ما را فریب می داد یا به ما خبر می دادند که یار از سر ارادت و دوستی به ما سرمی زند، دیدی که چقدر ناز و عشوه او را تحمل کردیم و با وجودِ این رفت.
✦✦✦✦
بیت پنجم
شد چمان در چمنِ حُسن و لطافت لیکن
در گلستان وصالش نچمیدیم و برفت
در حالی که در چمن حُسن و لطافت می خرامید، رفت. یا در چمنِ حُسن و لطافت خرامان شد اما ما در باغِ وصالش قدمی برنداشتیم و او رفت. یعنی وصال جانان برای ما میسّر نشد و رفت. [چمیدن = با ناز و تأنی راه رفتن]
✦✦✦✦
بیت ششم
همچو حافظ همه شب ناله و زاری کردیم
کِای دریغا به وداعش نرسیدیم و برفت
سراسر شب را مانند حافظ فریاد و فغان و ناله کردیم حیف که به خداحافظی کردن با او پیروز نشدیم و او رفت. یعنی جانان چنان با عجله رفت که تودیع میسرمان نشد یعنی مجالِ وداع نشد.
منبع: توضیح سودی، انتشارات نگاه.
منبع: setare.com