تور آلمان: فروپاشی دیوار برلین ، روایت تصویری
به گزارش مجله 90 جعبه، آتش جنگ جهانی دوم خاموشی گرفت، برلین مرکز نازی ها به دست متفقینی افتاد که حالا بر سر تقسیم اراضی و منافع خود با یکدیگر کشمکش داشتند. برلین یکی از پراهمیت ترین شهرهای امپراتوری شکست خورده نازی ها، بیشترین تنش ها را به خود دید. جنگ جهانی سرانجام گرفته بود اما، آتش جنگ سرد شعله ور می شد. برلین مرکز آلمان مغلوب، تحت نظارت چهار کشور متفق فاتح جنگ نهاده شد، به مرور بخش شرقی به شوروی سابق واگذار شد و بخش غربی تحت حمایت نظام سرمایه داری نهاده شد. سال 1961 دیوار برلین، برای 28 سال، میان بخش شرقی و غربی برلین پرده ای آهنین کشید و در دو سوی این دیوار دنیایی کاملا متفاوت از هم، شکل گرفت.
با تور آلمان از دیدنی ترین کشور اروپایی بازدید کنید و از شهرهای برلین، هانوفرو، فرانکفورت و مونیخ آلمان دیدن کنید.
باوجودآنکه برلین در منطقه ها تحت نفوذ شوروی سابق قرار داشت، اما اهمیت آن باعث شد تا هیچ یک از چهار کشور شوروی، آمریکا، فرانسه و انگلیس به راحتی از این شهر چشم پوشی ننمایند. سال 1947 میلادی، در ماه های نخست پس از خاتمه جنگ، این شهر به وسیله کمیسیونی متشکل از هر چهار کشور اداره شد و ریاست این کمیسیون هر ماه و به صورت چرخشی به عهدهٔ یکی از چهار کشور بود. سپس قرار شد قسمت شرقی شهر تحت کنترل نیروهای شوروی باقی بماند و قسمت غربی آن به صورت مشترک به وسیله سه دولت آمریکا، انگلیس و فرانسه اداره گردد.سال 1948 کشورهای آمریکا، انگلیس و فرانسه بخش های تحت حاکمیت خود را یکپارچه کردند و جمهوری فدرال آلمان را که به آلمان غربی مشهور شد شکل دادند. در پی آن نواحی غربی شهر برلین زیر نظر آلمان غربی نهاده شد. در 7 اکتبر 1949 اتحاد جماهیر شوروی در بخش تحت حاکمیت خود یک دولت کمونیستی روی کار آورد که منجر به شکل گیری جمهوری دموکراتیک آلمان یا آلمان شرقی شد و درنتیجه نواحی شرقی برلین که تحت نفوذ شوروی بود زیر نظر آلمان شرقی نهاده شد.
در فاصله سال های 1949 تا 1961 میلادی، قریب به 5/2 میلیون نفر از آلمان شرقی به آلمان غربی مهاجرت کردند. راه اصلی آن ها ورود به برلین غربی بود. بعلاوه طی شش ماه اول سال 1961 تعداد 160هزار نفر یعنی تقریباً روزانه 2000 نفر از برلین شرقی به برلین غربی پناهنده شدند. بیشتر مهاجرین کارگران متخصص، کارشناسان، اساتید دانشگاه و روشنفکران بودند. این امر موجب نارضایتی دولت آلمان شرقی و اتحاد جماهیر شوروی شد. این مهاجرت ها و از دست دادن نیروهای کار، آلمان شرقی را در معرض فروپاشی مالی قرارداد و خسارت های زیادی را برای اتحاد جماهیر شوروی و دولت آلمان شرقی تحت رهبری اریک هونکر به ارمغان آورد. چرا که اقتصاد و صنعت آلمان شرقی عملاً بر یاری های شوروی شکل یافته بود. از این رو آن ها دست به عملی محدودنماینده زدند و به دستور نیکیتا خروشچف، رهبر اتحاد جماهیر شوروی تمام راه های ارتباطی میان برلین شرقی و غربی را مسدود کردند. دیوار برلین با عنوان دیوار حافظ ضد فاشیست و با هدف جلوگیری از رفت وآمدهای نامطلوب (به تعبیر اروپای شرقی) بنا کردند. در اولین ساعات روز یک شنبه سیزدهم آگوست 1961، نیروهای نظامی آلمان شرقی خیابان های منتهی به نقاط مرزی را محاصره کردند و کارگران در مرز مشغول ساختن دیوار شدند. با ایجاد این حصار که ارتفاع آن به دو متر می رسید، ارتباط بین بخش های شرقی و غربی شهر کاملاً قطع شد.
احداث این دیوار چنان شتابان انجام گرفت که بسیاری از خانواده ها که در منطقه ها مختلف شهر زندگی می کردند برای مدت 28 سال از یکدیگر جدا ماندند. گروهی از آن ها آن قدر زنده نماندند که فروریختن دیوار برلین را شاهد باشند و امکان ملاقات دوبارهٔ خانواده های خود را پیدا نمایند. طول دیواری که به دور برلین غربی کشیده شده بود، 155 کیلومتر بود که 45 کیلومتر آن از وسط شهر می گذشت. با احداث این دیوار، شهر برلین غربی به صورت یک شهر محصور در خاک آلمان شرقی عایدی. گذرگاه های دو طرف در 192 راستا قطع شد. 97 مورد خیابان های شهری برلین در جهت شرقی - غربی و 95 مورد راستاهای بیرون شهری بین برلین غربی و سایر منطقه ها آلمان شرقی بسته شد. این حصار اندکی در خاک آلمان شرقی نصب شد تا بدین ترتیب از هرگونه تجاوزی به وسیله آلمان غربی مصون بماند. به طوری که اگر کسی پشت این حصار می ایستاد، درواقع در خاک آلمان شرقی قرار داشت.
تانک ها در نقاط تعیینی از شهر مستقر شدند. قسمتی از خیابان های شهر کنده شده بود و برای رفت وآمد وسائل نقلیه عمومی قوانین تازه ای تعیین شده بود. خطوط راه آهن و مترو بین دو طرف هم متوقف و ارتباط تلفن این دو بخش نیز قطع شد. بعلاوه ساکنان برلین شرقی از ورود به برلین غربی منع شدند. این امر به علت این که حدود 60 هزار نفر از ساکنان برلین شرقی در برلین غربی کار می کردند مسائل زیادی به بار آورد. در روزهای بعد مقامات آلمان شرقی در مقابل تمام پنجره ها و درهای ساختمان هایی که در خط حائل واقع شده بودند دیوار کشیدند. سال 1989 تظاهرات اعتراضی مردم نسبت به دولت آلمان شرقی شدت گرفت. هجدهم اکتبر همان سال اریک هونکر، رهبر آلمان شرقی از سمت خود استعفا داد و چند روز بعد ایگون کرنس جانشین او شد. دولت نو تصمیم گرفت به ساکنان برلین شرقی اجازه دهد تا برای سفر به برلین غربی تقاضای ویزا نمایند. با اعلام این مطلب از سوی دولت ده ها هزار نفر از ساکنان برلین شرقی خود را به محل های معین شده رساندند تا از مرز عبور نمایند و به برلین غربی بروند. هجوم این جمعیت به کنار مرز ماموران و نگهبانان را دچار مشکل کرد. چرا که آن ها برای مقابله با چنین جمعیتی آمادگی نداشتند. لحظه به لحظه بر انبوه جمعیت اضافه می شد. خاتمه ماموران مرز را گگرددند و مردم توانستند از آن عبور نمایند. در آن طرف مرز، اهالی برلین غربی برای استقبال از همشهریان سابقشان جمع شده بودند. به این ترتیب نهم نوامبر 1989 به روز فروپاشی دیوار برلین تبدیل شد. این دیوار ظرف روزها و هفته های بعد و به وسیله کسانی که از دیگر نقاط آلمان شرقی خود را به برلین رسانده بودند به تدریج خراب شد. فروریختن دیوار برلین، اولین قدم در راه اتحاد مجدد دو آلمان بود که خاتمه در سوم اکتبر 1990 صورت گرفت.
سربازان آلمانی شرق مانعی انسانی ایجاد نموده، تا از عبور شهروندان آلمان غربی که به انتظار ملاقات بستگان خود در آلمان شرقی بودند جلوگیری نمایند. ایستگاه بازرسی چارلی، 9 نوامبر 1989.
ساعت که به نیمه شب رسید، تمامی ایستگاه های بازرسی مجبور به اجازه عبور شهروندان شدند.
برلینی ها درحرکتی نمادین، با چکش و اسکنه به تخریب دیوار برلین پرداختند.
شهروندان آلمان شرقی و غربی، عبور از دروازه براندنبورگ را جشن گرفتند.
در حالی که تا پیش از این، عبور از دیوار برلین، پنهانی، با ترس ولرز و با حفر تونل به سختی امکان پذیر بود، شب 9 ام نوامبر 1989 شهروندان برلین غربی آزادانه از دیوار برلین بالا رفتند.
شهروندان بخش شرقی برلین، شاد از فتح دروازه براندنبورگ
شهروندان بخش غربی برلین در حال استقبال از ساکنان برلین شرقی، که به وسیله ایستگاه بازرسی برلین به این بخش از شهر وارد می شوند. دهم نوامبر 1989
استقبال بی نظیر در یکی از ایستگاه های مرزی، شهروندان بخش غربی برلین برای شرقی ها سنگ تمام گذاشتند.
شهروندان بخش غربی برلین تمام روز، دروازه براندنبورگ را مملو از جمعیت نگاه داشتند. 10 نوامبر 1989
دروازه براندنبورگ، سیلی از سربازان مرزی آلمان شرقی 11 نوامبر 1989 دیوار برلین را تحت کنترل خود درآوردند.
روز بعد، 12 نوامبر 1989، قلم و چکش ها جای خود را به بولدوزر و جرثقیل دادند. بولدوزرها و جرثقیل های آلمان شرقی در حال از میان برداشتن دیوار برلین.
شهروندان بخش شرقی برلین در حال عبور از بخش تخریب شده دیوار برلین در ایستگاه بازرسی پستدامر پلاتز، در اولین هفته فروپاشی دیوار برلین، حدود دو میلیون نفر به برلین غربی برلین رفتند. 12
نوامبر 1989
قسمت های تخریب شده دیوار در ایستگاه بازرسی پستدامر پلاتز، 14 نوامبر 1989 با کامیون منتقل شدند.
هزاران نفر در حال عبور از بخش های تخریب شده ایستگاه بازرسی پستدامر پلاتز و دروازه براندنبورگ، 18 نوامبر سال 1989
روزهای پس از این واقعه شهروندان برلین برای تخریب دیوار داوطلب شدند. دختر نوجوان شهروند برلین غربی در حال کوشش برای تخریب دیوار به سهم خود. 19 نوامبر سال 1989
بخش های دیگری از دیوار برلین، در ماه های بعد به وسیله دولت آلمان شرقی برچیده شد. 22 دسامبر سال 1989 در نزدیکی دروازه براندنبورگ.
تا سال بعد، مردم همچنان در پی برداشتن بخش بیشتری از این دیوار بودند. مردی با چکش به جان پرده آهنین جنگ سرد افتاده، 2 ژوئن 1990 در نزدیکی ایستگاه بازرسی چارلی
منبع: کجارو / uk.businessinsider.com