انتها المپیک اولی ها با نتایجی ضعیف تر از قبل، قبولی مشروط کاروان - مجله 90 جعبه

کاروان المپیکی ایران در بیست و سومین دوره المپیک زمستانی با تنها چهار ورزشکار (یک ورزشکار کمتر از دوره قبلی) در این بازیها شرکت کرد. چهار سهمیه ای که به اذعان بسیاری از کارشناسان حتی اگر فدراسیون اسکی در این چهارسال تعطیل بود هم کسب می شد. کاهش یک سهمیه المپیک در رشته آلپاین باعث شد تا حسین ساوه شمشکی قهرمان اسکی آسیا و نماینده دو دوره حضور در المپیک زمستانی در مصاحبه با خبرنگاران بیان کند که فدراسیون اسکی هیچ تلاشی برای کسب سهمیه پنجم نکرد. خوش بینانه ترین تفکر در این موضوع این بود که فدراسیون اسکی برای کسب این سهمیه تلاش کرد اما راه کسب آن را که سخت هم نبود نمی دانست. تنها چند اعزام برون مرزی به رقابتهایی که نمایندگانی با پوئن فیز(امتیاز جهانی) بالا در آن حضور داشتند می توانست ایران را حداقل همچون دوره قبلی با 5 سهمیه المپیک نگاه دارد.

مسئولان المپیک اولی و اشتباه کاروان ایران

سید ستار صید، محمد کیادربندسری، قروغ عباسی و سمانه بیرامی باهر نمایندگان المپیکی ایران در پیونگ چانگ کره جنوبی بودند. تنها فردی که سابقه حضور در المپیک را داشت و این تیم را همراهی می کرد کسی نبود جز علیداد ساوه شمشکی سرمربی مردان آلپاین. به جز او همه همراهان و مسئولان کاروان ایران برای نخستین بار حضور در المپیک زمستانی را تجربه می کردند و شاید علت اشتباه عجیب در تصور اینکه سمانه بیرامی می تواند در دو ماده المپیک شرکت کند(در حالی که تنها در یک ماده حق شرکت را داشت) ناشی از همین تجربه کم بود.

در اینکه سید عبدی افتخاری رئیس فدراسیون اسکی درگیری های موجود در این ورزش زمستانی را به حداقل رساند و برای توسعه اسکی در شهرستان ها تلاش ویژه دارد شکی نیست اما به نظر می رسد اعتماد بی اندازه وی به برخی مهره های نه چندان محبوب در میان خانواده اسکی مسائلی ایجاد کرده است.

یکی از اتفاقات عجیب این دوره از المپیک تعداد سهمیه های کاروان اعزامی بود. هرچند در صورت شرکت بیرامی در 10 کیلومتر نیز نتیجه ای بهتر از اسپرینت متصور نمی گردد ولی نقد کارشناسان به علت بروز چنین اشتباه ابتدایی در یک کاروان کم تعداد المپیکی است. بیرامی باهر که اولین حضور خود در المپیک زمستانی را تجربه می کرد و حتی در مصاحبه با کمیته ملی المپیک و خبرنگاران به صراحت گفت در دو ماده اسپرینت و 10 کیلومتر بانوان حضور دارد پس از رقابتهای اسپرینت با شوک بزرگی روبرو شد. وی تنها یک سهمیه داشت و پیدا کردن مقصر این اشتباه کار سختی نیست.

حفظ آرامش کاروان ایران و تلاش برای رفع مشکل دریافت هدایای حامی مالی از اقدامات مثبت عبدی افتخاری سرپرست این کاروان بود. هرچند شاید رسانه ای شدن این موضوع و قهرمان سازی در پایان آن توجیه منطقی نداشته باشد اما تلاش شخص رئیس فدراسیون اسکی برای سربلندی نمایندگان شایسته ایران قابل تقدیر است.

وقتی المپیک سوچی رویا می گردد

تنها مدتی بعد از سرپرستی ناصر طالبی در فدراسیون اسکی بود که کاروان ایران در سال 2014 به المپیک سوچی اعزام شد و یکی از بهترین نتایج تاریخ این رشته را کسب کرد. رتبه هایی که پس از چهارسال در کره جنوبی تکرار نشد و سوچی روسیه را به رویایی نسبتا دست نیافتنی تبدیل کرد. هرچند برخی بهبود رکوردها در المپیک زمستانی 2018 می تواند قبولی مشروطی به کاروان ایران بدهد اما راستا افت اسکی ایران در طی چهارسال گذشته(که البته بخشی از آن به فدراسیون فعلی بازمی گردد) بر کسی پوشیده نیست.

در اسکی آلپاین فروغ عباسی که حرف و حدیث های زیادی در اعزام وی به المپیک وجود داشت و در رقابتی میلیمتری با عاطفه احمدی خود را به کره جنوبی رساند یک رتبه بدتر از المپیک سوچی نتیجه گرفت و چهل و نهم شد. هرچند در اسکی رکورد زمانی و اختلاف فاصله با نفر نخست هم معیاری مورد توجه به شمار می رود اما نتایج بر روی ورق رتبه را پراهمیت تر می داند چرا که هدف از توجه به اختلاف زمانی بدست آوردن رتبه ورزشکار است. عباسی در المپیک سوچی در میانه اسکی زمین خورد و همین رکورد وی را بدتر از رکورد المپیک کره جنوبی کرد، اما در این دوره وی با حفظ تعادل با رکوردد 2:04.06 به خط پایان رسید اما رکوردی شکسته نشد چرا که اگر قرار باشد به پیروز ترین نماینده المپیکی بانوی ایران اشاره گردد مرجان کلهر که سهمیه دو ماده مارپیچ بزرگ و کوچک را در المپیک زمستانی ونکوور 2010 کسب کرده بود هنوز با فاصله رکورددار است.

در بخش مردان اسکی آلپاین محمد کیادربندسری تنها نماینده ایران بود. بدون شک کیادربندسری پیروز ترین نماینده المپیکی ایران در کره جنوبی به شمار می رود. او که بسیاری پرچمداری کاروان ایران را حق وی می دانستند در مارپیچ بزرگ پنجاه و یکم شد و در مارپیچ کوچک به رتبه سی و چهارم رسید. کیادربندسری در المپیک سوچی پیروز شده بود با رکورد 1:58.87 در رتبه سی ام قرار گیرد اما در این المپیک اگرچه سی و چهارم شد اما رکورد خود را تا 1:52.69 بهبود بخشید.

در اسکی صحرانوردی سمانه بیرامی باهر پرچمدار کاروان ایران در رشته سخت و غیر تخصصی اسپرینت در میان 68 شرکت کننده آخر شد. تلاش بیرامی برای رسیدن به خط پایان این رقابتها از دید رسانه های غربی نیز پوشیده نماند. بیرامی از نمایندگان باآتیه اسکی صحرانوردی است اما شاید اگر وی در رشته 10 کیلومتر شرکت می کرد در رتبه ای غیر از رتبه پایانی قرار می گرفت.

در بخش مردان اسکی صحرانوردی هم سید ستار صید با تجربه ترین عضو کاروان ایران با حضور در سه دوره المپیک زمستانی شرکت کرده بود. صید در اسپرینت هفتاد و هفتم شد و در 15 کیلومتر مردان با رکورد 39:39.1 به رتبه نود و یکم بسنده کرد در حالیکه در المپیک سوچی با رکورد 47:16.1 در جایگاه هفتاد و نهم قرار گرفته بود. صید در این دوره بهبود زمانی در عملکرد خود داشت.

رسانه عضو بیگانه کاروان ایران در المپیک زمستانی

تصمیم کادر سرپرستی ایران بدرقه خاموش و بدون حضور اصحاب رسانه از چهار نماینده ورزش های زمستانی ایران بود. حتی کمیته ملی المپیک و فدراسیون اسکی از اعزام یک نماینده رسانه در کنار تیم اسکی به بهانه مسائل مالی خودداری کردند در حالیکه این بهانه ها در المپیک تابستانی مطرح نشد و این نشان از بی اهمیت بودن جایگاه رسانه در کاروان ایران در المپیک زمستانی است. هرچند امسال پخش زنده همه مسابقات نمایندگان ایران و حتی دیگر رقابتها از رسانه ملی(صدا و سیما) در نوع خود بی نظیر بود و این جای خالی و کم کاری رسانه ای در کاروان ایران را پوشش داد.

همین حالا هم برای المپیک 2022 دیر است

این شعار تکراری است اما تکرارش واجب. اگر همین حالا هم برای المپیک زمستانی 2022 آغاز به کار کنیم دیر است. وقتی راستا حرکت اسکی در المپیک زمستانی پس از انقلاب اسلامی همواره راستای صعودی هرچند با شیبی کم بود چرا در المپیک 2018 به این راستا پایان داده شد. هم افزایش سهمیه المپیک و هم بهبود نتایج نمایندگان ایران تمام آن چیزی است که انتظار می رود سید عبدی افتخاری که مورد قبول خانواده اسکی است به آن توجه کند. دیگر فرصت آزمون و خطای برخی در اسکی به پایان رسیده است و کارنامه و عملکرد همه مشخص است، حالا باید کاری کنیم تا با درجا زدن همین چهارسهمیه المپیکمان هم کم نگردد.