زولبیا؛ تحفه ای از هند برای ناصرالدین شاه

به گزارش مجله 90 جعبه، جعفر شهری، در کتاب تهران قدیم می نویسد: از تحولات دیگر ماه رمضان زولبیا و بامیه و گوش فیل و پشمک بود که فقط در همین ماه به بازار می آمد. به طوری که مظفرالدین شاه نیز گفته بود: ماه رمضان هم نمی آید بامیه سیری نوش جان کنیم

زولبیا؛ تحفه ای از هند برای ناصرالدین شاه

برخی می گویند زولبیا و بامیه را برای ناصرالدین شاه از هند تحفه آوردند و از آن پس هم شیرینی پز های دربار به پختن آن با جان و دل رغبت نشان دادند.

هر چه که بود این نوع شیرینی خوشمزه امروزه از ضروریات سفره افطار برای روزه داران است و قطعا اگر به ضیافت افطار دعوت شویم بردن یک جعبه زولبیا بامیه برای میزبان توأم با لبخند برترین هدیه محسوب می گردد.

جعفر شهری، در کتاب تهران قدیم می نویسد: از تحولات دیگر ماه رمضان زولبیا و بامیه و گوش فیل و پشمک بود که فقط در همین ماه به بازار می آمد. به طوری که مظفرالدین شاه نیز گفته بود: ماه رمضان هم نمی آید بامیه سیری نوش جان کنیم

چراغعلی قدیمی ترین بامیه پز تهران بود که مغازه اش در باغ فردوس روبروی بازار حضرتی قرار داشت. هنوز طعم و مزه بامیه های او زیر زبان اهالی جنوب شهر بخصوص حوالی مولوی، ری، آبمنگل، دردار، آبشار، امامزاده یحیی، سیروس، باغ فردوس، سر قبر اقا، صابون پز خانه و ... باقی است.

در قدیم زولبیا و بامیه را در شهد نمی انداختند تا شیرین گردد بلکه کاسه ای جداگانه محتوی شیره کشمش را کنار طبق بامیه می گذاشتند تا هرکس باب میلش بامیه را در ظرف شیره فرو و نوش جان کند.

بعد از فوت او سیدعلی نوری زاده که از همان دوران کودکی هوادار دوآتیشه بامیه های چراغعلی بود به سراغ شاگرش می رود و از او می خواهد فوت و فن درست کردن زولبیا و بامیه چراغعلی را به او یاد بدهد. دست به کار می گردد.

چراغ پخت زولبیا و بامیه با چراغعلی روشن شد

زولبیا و بامیه سید علی نوری زاده در میدان قیام، کوچه شترداران (شهید دیانی) قدیمی ترین زولبیا و بامیه پزی تهران است که اغلب هواداران این شیرینی مغازه او را بانام به به می شناسند. چون بچه ها هواداران پروپاقرص این شیرینی بودند و وقتی بوی خوش گلاب و زعفران به مشامشان می رسید مرتب می گفتند: به به! به به! سید علی هم نام مغازه را به به گذاشت.

سیدعلی به گفته خودش وقتی ساخت بنای دادگستری به اتمام رسید با خانواده اش به تهران می آید و در محله باغ فردوس مولوی ساکن می گردد. او در همان زمان بود که طبق بر دوش نهاد و بامیه خوش طعم را در بازار تهران فروخت. پس از مدتی کار با اندوختن اندکی سرمایه خود به طور حرفه ای وارد کار شیرینی پزی شد.

تمام زولبیا و بامیه پز های تهران کار خود را مدیون چراغعلی و یا بهتر بگوییم سید علی هستند که در پی آن شاگرد رفت و نگذاشت با مرگ چراغعلی، چراغ قنادی های معروف تهران و زولبیا و بامیه فروشی ها در ایام ماه رمضان خاموش بماند و بعد ها نیز مبتکر دستگاهی شد که حتی دستگاه های بامیه زن امروزی هم برگرفته از همان دستگاه اولیه ساخت سیدعلی نوری زاده است.

بعد از او نیز می توان به زولبیا و بامیه فروشی حاج علی کربلایی در محله باغ فردوس اشاره نمود که نام مغازه اش بابا علی است و حدود 90 سال قدمت دارد.

منبع: همشهری

منبع: فرادید
انتشار: 23 خرداد 1401 بروزرسانی: 23 خرداد 1401 گردآورنده: 90bux.ir شناسه مطلب: 1983

به "زولبیا؛ تحفه ای از هند برای ناصرالدین شاه" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "زولبیا؛ تحفه ای از هند برای ناصرالدین شاه"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید