فرهاد قائمی از حضور در تیم ملی والیبال ایران استعفا داد - مجله 90 جعبه

متن ملی پوش والیبال به توضیح زیر است؛

مردم عزیز، علاقمندان به والیبال. فدراسیون و کادر فنی تیم ملی والیبال. ضمن تبریک سال نو و آرزوی سلامتی برای همه، اینجانب فرهاد قائمی برخود وظیفه می دانم مواردی را خدمت مردم علاقمند و جامعه والیبال عرض کنم:

امروز قریب 14 سال است که همانند یک سرباز در تیم ملی والیبال کشورم خدمت نموده ام. در تمام رده ها بوده ام و با مربیان مختلف کار نموده ام. فراز و نشیب ها دیده ام و در کنار هم تیمی هایم، بردها را به شادی و باخت ها را به اندوه سپری نموده ام.

در بالاترین سطح بازی های والیبال برای سربلندی کشورم جنگیده ام. در آسیا به بالاترین افتخارات و در سطح دنیا به مقام هایی قابل احترام و بسیار ارزشمند دست یافته ام. همه اینها، زمانی ارزش مضاعف و بی همتا و غرورانگیز پیدا نموده که با رضایت و شادمانی مردم دوست داشتنی کشورم همراه شده است.

من نیمی از عمرم را به دلخوشی های مردم و هیجانات مثبت آنها گره زده ام. از خدای خودم شاکرم و بی تردید قدر این موهبت را می دانم. امروز بار دیگر این موهبت شامل حالم شده است. بسان 14 سال گذشته طعم بسیار شیرین دعوت به تیم ملی را باز هم می چشم. شاید بهتر از هر کسی می دانم که فراسوی این دعوت، چه انتظارات و مسئولیت و وظیفه سنگینی نهفته است.

اما امروز شرایطم با سال های پیش متفاوت است. وظایف و مسئولیت های دیگری در بستر خانواده برایم ایجاد شده که گریزی از آنها نیست. به تازگی ازدواج نموده ام و شرایط زندگیم ایجاب می نماید که به التزامات و انتظارات زندگی تاهلی پاسخ دهم و دغدغه های ایجاد شده، طلب می نماید که مدتی در اختیار خانواده باشم و این با زندگی اردویی منافات بسیار دارد.

در خدمت تیم ملی بودن گرچه از بزرگترین افتخارات است اما تمرکزی کامل و توجهی تمام و کمال می خواهد. بعید می دانم در شرایط موجود زندگیم بتوانم این تمرکز را فراهم کنم.

لذا ضمن سپاس بی خاتمه از مربیان و کادر فنی و فدراسیون محترم والیبال و پوزش از مردم علاقمند به این ورزش پرطرفدار اعلام می دارم که در این دوره متأسفانه نمی توانم در خدمت تیم کشورم باشم. قویاً باور دارم که دوستانم به بهترین شکل ممکن تیم را پیش خواهند برد. افتخارات دیگری در راه است و من نیز همانند مردم کشورم به تماشای مسابقات خواهم نشست و برای موفقیت دوستانم هورا خواهم کشید.

مسئولیت سنگین عضویت در تیم ملی و تجربه 14 ساله ایجاب می نماید که این بار از دور، نظاره گر موفقیت های تیم ملی کشورم باشم. به امید ریشه کن شدن این بیماری منحوس و حضور در سالن های والیبال همچون همواره.